Ένα όβερτ, όπως είδαμε είναι μία παραβίαση ενάντια στον κώδικα ηθών μιας ομάδας και θα μπορούσε επιπρόσθετα να περιγραφεί ως επιθετική ή καταστροφική πράξη από το άτομο ενάντια σε κάποια πλευρά της ζωής.
Ένα μοτιβέιτορ είναι μία επιθετική ή καταστροφική πράξη που δέχεται το άτομο ή η πλευρά της ζωής.
Η σκοπιά από την οποία βλέπει κανείς την πράξη διευκρινίζει το αν η πράξη είναι όβερτ ή μοτιβέιτορ.
Ο λόγος που ονομάζεται «μοτιβέιτορ» (κίνητρο) είναι επειδή τείνει να ωθήσει κάποιον να ανταποδώσει, «παρακινεί» μια νέα πράξη όβερτ.
Όταν κάποιος έχει κάνει κάτι κακό σε κάποιον ή κάτι, έχει την τάση να πιστεύει ότι αυτό πρέπει να έχει «υποκινηθεί».
Όταν κάποιος έχει δεχτεί κάτι κακό, επίσης μπορεί να έχει την τάση να αισθάνεται ότι πρέπει να έχει κάνει κάτι ο ίδιος για να το αξίζει.
Οι παραπάνω δηλώσεις είναι αληθινές. Οι πράξεις και οι αντιδράσεις των ανθρώπων πάνω στο θέμα αυτό συχνά παραποιούνται.
Οι άνθρωποι κυκλοφορούν με την ιδέα ότι παρευρίσκονταν σ’ ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ενώ στην πραγματικότητα προκάλεσαν ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Επίσης οι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι προκάλεσαν ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα ενώ στην ουσία παρευρίσκονταν απλώς εκεί.
Μερικοί άνθρωποι στο άκουσμα ενός θανάτου, πιστεύουν αμέσως ότι έχουν σκοτώσει το άτομο, ακόμα κι αν οι ίδιοι βρίσκονταν πολύ μακριά.
Συμβαίνει σε μεγάλες πόλεις, να παρουσιάζονται άνθρωποι στην αστυνομία σχεδόν σε κάθε δολοφονία, σαν υπόθεση ρουτίνας, και να ομολογούν την ενοχή τους.
Δε χρειάζεται να είναι τρελός κανείς για να υπόκειται στην αλληλουχία όβερτ-μοτιβέιτορ.
Η αλληλουχία όβερτ-μοτιβέιτορ βασίζεται και είναι σε συμφωνία με το νόμο της δράσης και αντίδρασης του Νεύτωνα, σύμφωνα με τον οποίο για κάθε δράση υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση.
Ο νόμος της δράσης και αντίδρασης λέει, με απλά λόγια, ότι, αν έχεις δύο μπάλες, μια κόκκινη και μια κίτρινη, που κρέμονται με σπάγκους και πάρεις την κόκκινη μπάλα και την αφήσεις να πέσει πάνω στην κίτρινη, η κίτρινη μπάλα θα γυρίσει και θα χτυπήσει την κόκκινη μπάλα.
Αυτός είναι ο νόμος της δράσης και αντίδρασης του Νεύτωνα στην πράξη. Άνθρωποι που έχουν ξεπέσει και αρχίζουν ν’ ακολουθούν απόλυτα το υλικό σύμπαν χρησιμοποιούν αυτόν το νόμο ως αποκλειστική μέθοδο λειτουργίας.
Εκδίκηση: «Με χτύπησες, θα σε χτυπήσω».
Εθνική άμυνα: «Αν προμηθευτούμε αρκετά ατομικά όπλα, θα είμαστε σε θέση φυσικά να αποτρέψουμε τους άλλους από το να μας επιτεθούν με ατομικά όπλα».
Ωστόσο,υπάρχουν περισσότερα στοιχεία στη αλληλουχία όβερτ-μοτιβέιτορ, ωστόσο, από το νόμο της δράσης και αντίδρασης του Νεύτωνα και μόνο.
Αν ο Γιάννης χτυπήσει το Βασίλη, πιστεύει τώρα ότι ο Βασίλης θα πρέπει να τον είχε χτυπήσει. Πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι πραγματικά θα δεχτεί ένα σωματικό (ένα σωματικό πόνο ή δυσφορία) για ν’ αποδείξει ότι τον χτύπησε ο Βασίλης, ακόμη κι αν ο Βασίλης δεν τον χτύπησε. Θα βγάλει αληθινή αυτή την αρχή, άσχετα από το τι συνέβη πραγματικά. Γι’ αυτό βλέπουμε ανθρώπους να δικαιολογούν τις πράξεις τους όλη την ώρα, λέγοντας πως «τους χτύπησε ο Βασίλης, τους χτύπησε ο Βασίλης, τους χτύπησε ο Βασίλης».
Ακόμη κι αν κάτι δεν έχει συμβεί, ανθρώπινα όντα σε μια χαμηλή αντιδραστική (παράλογη) βάση θα επιμείνουν ότι έχει συμβεί. Και αυτή είναι η αλληλουχία όβερτ-μοτιβέιτορ.
Είναι εξαιρετικά πολύτιμο να το γνωρίζει κανείς αυτό.
Για παράδειγμα, αν ακούσεις μια σύζυγο να λέει πως ο άντρας της τη χτυπάει κάθε μέρα, ψάξε κάτω από το μαξιλάρι για το ρόπαλο που χρησιμοποιεί εκείνη, επειδή, δε χωράει καμιά αμφιβολία γι’ αυτό, αν λέει ότι η κίτρινη μπάλα χτύπησε την κόκκινη, σημείωσε ότι η κόκκινη μπάλα έπρεπε να χτυπήσει την κίτρινη μπάλα πρώτα.
Αυτός ο μηχανισμός είναι πολύ χρήσιμος στην εξήγηση συγκεκριμένων ανθρώπινων ασχολιών.