Κατά το πέρασμα των αιώνων, ο άνθρωπος πάλεψε να βρει λύση στα θέματα του δίκαιου και του άδικου, της ηθικής και της δικαιοσύνης..

Το λεξικό ορίζει την ηθική ως τη «μελέτη της γενικής φύσης των ηθών και των ιδιαίτερων έντιμων επιλογών που πρέπει να κάνει το άτομο όσον αφορά τη σχέση του με τους άλλους».

Το ίδιο λεξικό ορίζει τη δικαιοσύνη ως τη «συμμόρφωση με το σωστό βάσει ηθών ή το λογικό, με την αλήθεια ή τα γεγονότα» ή ως την «εφαρμογή του νόμου».

Όπως μπορούμε να δούμε, αυτοί οι όροι έχουν μπερδευτεί μεταξύ τους.

Όλες οι φιλοσοφίες, από αμνημονεύτων χρόνων, έχουν ασχοληθεί με αυτά τα θέματα. Όμως ποτέ δεν τα έλυσαν.

Το γεγονός ότι έχουν επιλυθεί στη Διανοητική και στη Σαηεντολογία αποτελεί επαναστατική ανακάλυψη υψίστης σπουδαιότητας. Κατ’ αρχάς, η λύση βρίσκεται στο διαχωρισμό τους. Από εκεί και έπειτα, η λύση αυτή μπορούσε να εξελιχτεί σε μια αποτελεσματική τεχνολογία για το καθένα από αυτά.

Ηηθική αποτελείται απλώς από τις ενέργειες στις οποίες προβαίνει το άτομο όσον αφορά τον εαυτό του. Είναι κάτι προσωπικό. Όταν κάποιος είναι ηθικός, αυτό γίνεται με τη δική του βούληση και αποφασίζεται από τον ίδιο.

Δικαιοσύνη είναι η δράση που αναλαμβάνει η ομάδα για το άτομο, όταν το άτομο δεν προβαίνει στις ενέργειες αυτές από μόνο του.

Ιστορία

Αυτά τα θέματα αποτελούν, στην πραγματικότητα, τη βάση ολόκληρης της φιλοσοφίας. Αλλά κάθε μελέτη της ιστορίας της φιλοσοφίας, μάς δείχνει ξεκάθαρα ότι τα συγκεκριμένα θέματα, έχουν αποτελέσει γρίφο για τους φιλοσόφους στο πέρασμα του χρόνου.

Οι πρώτοι οπαδοί του Πυθαγόρα (φιλόσοφου του 6ου αιώνα π.Χ.) προσπάθησαν να εφαρμόσουν τις μαθηματικές τους θεωρίες στο θέμα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ηθικής. Λίγο καιρό αργότερα,ο Σωκράτης (΄Έλληνας φιλόσοφος και διδάσκαλος, περίοπου 470; -399 π.Χ.), καταπιάστηκε με το θέμα. Ο Σωκράτης εξήξησε πως όλοι όσοι ισχυρίζονταν ότι έδειχναν στον κόσμο πώς να ζήσει, ήταν ανίκανοι να τεκμηριώσουν τις απόψεις τους ή ακόμα και να διατυπώσουν τον ορισμό των εννοιών που χρησιμοποιούσαν. Υποστήριζε ότι πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι θάρρος, τι είναι δικαιοσύνη, νόμος και κυβέρνηση, αν θέλουμε να είμαστε θαρραλέοι ή καλοί πολίτες, δίκαιοι ή καλοί κυβερνήτες. Καλώς τα εξέθεσε όλα αυτά, όμως μετά αρνήθηκε να ορίσει αυτούς τους όρους. Είπε ότι κάθε αμάρτημα προέρχεται από την άγνοια, αλλά δεν έκανε τις απαραίτητες ενέργειες για ν’ απαλλάξει τον Άνθρωπο από την άγνοια του.

Ο μαθητής του Σωκράτη, ο Πλάτωνας(Έλληνας φιλόσοφος, περίπου 427-347 π.Χ.), έμεινε πιστός στις θεωρίες του δασκάλου του, αλλά επέμεινε ότι αυτοί οι ορισμοί θα μπορούσαν να δοθούν μόνο με βάση την καθαρή λογική. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε κανείς να απομονωθεί από τη ζωή σε κάποιο ερημητήριο για να βρει τις απαντήσεις σ’ όλα αυτά – πράγμα που δεν ήταν όμως και πολύ χρήσιμο στον κοινό άνθρωπο.

Ο Αριστοτέλης (΄Ελληνας φιλόσοφος, 384-322 π.Χ.), επίσης ασχολήθηκε με την ηθική. Για να ερμηνεύσει την ανήθικη συμπεριφορά, διατύπωσε την άποψη ότι η επιθυμία του Ανθρώπου υπερισχύει της λογικής του.

Αυτή η αλυσίδα συνεχίστηκε με το πέρασμα των αιώνων. Ο ένας φιλόσοφος μετά τον άλλο προσπαθούσαν να επιλύσουν τα θέματα της ηθικής και της δικαιοσύνης.

Δυστυχώς, μέχρι τώρα, δεν υπήρξε καμιά αποτελεσματική λύση, όπως αποδεικνύεται από την πτώση του επιπέδου ηθικής της κοινωνίας.

Συνεπώς, καταλαβαίνετε ότι η επαναστατική ανακάλυψη που έγινε στο θέμα δεν είναι καθόλου αμελητέα. Ορίσαμε τους όρους που είχε παραλείψει να ορίσει ο Σωκράτης και έχουμε μια αποτελεσματική τεχνολογία που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο καθένας για να τον βοηθήσει να βγει από το βούρκο. Οι φυσικοί νόμοι που διέπουν το θέμα, ανακαλύφθηκαν και ο καθένας μπορεί να τους χρησιμοποιήσει.

H Ηθική

Η ηθική είναι τόσο έμφυτη στον άνθρωπο σε βαθμό που όταν ξεστρατίζει το άτομο, επιζητεί πάντα να υπερνικήσει την έλλειψη ηθικής του.

Γνωρίζει ότι υπάρχει κάποιο αδύνατο σημείο στην ηθική του, τη στιγμή ακριβώς που το δημιουργεί. Εκείνη τη στιγμή αρχίζει την προσπάθεια να βάλει ηθική στον εαυτό του και, στο βαθμό που μπορεί να οραματιστεί την επιβίωσή του σε μακροπρόθεσμη βάση, μπορεί να τα καταφέρει, ακόμα κι αν του λείπει η πραγματική τεχνολογία της Ηθικής.

Πολύ συχνά, ωστόσο, μια ανήθικη κατάσταση ενεργοποιεί την αντιδραστική διάνοια του ατόμου και, αν δεν έχει καμιά τεχνολογία για να το χειριστεί αυτό αναλυτικά (λογικά), ο «χειρισμός» του είναι να πιστεύει ή να προσποιείται πως κάτι του έκαναν που υποκίνησε την εκτός ηθικής ενέργεια και σ’ αυτό το σημείο παίρνει τον κατήφορο.

Και, από τη στιγμή που αρχίζει να κατρακυλάει, χωρίς τη βασική τεχνολογία της Ηθικής, δεν έχει κανέναν τρόπο να αναρριχηθεί ξανά προς τα πάνω – απλώς καταρρέει, άμεσα και εσκεμμένα. Και παρόλο που έχει πολλές περίπλοκες καταστάσεις στη ζωή του, καθώς και άτομα που του κάνουν κακό, όλα αυτά ξεκινάνε από την έλλειψη γνώσης που έχει σχετικά με την τεχνολογία της Ηθικής.

Βασικά, αυτή η τεχνολογία είναι ένα από τα πρωταρχικά εργαλεία που χρησιμοποιεί για να ξανασταθεί στα πόδια του.

Η βασική Φύση του Ανθρώπου

Άσχετα με το πόσο εγκληματικά φέρεται ένας άνθρωπος, προσπαθεί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να βάλει ηθική στον εαυτό του.

Αυτό εξηγεί γιατί ο Χίτλερ προκάλεσε τον κόσμο να καταστρέψει τη Γερμανία. Είχε κερδίσει ολόκληρο τον πόλεμο πριν από το Σεπτέμβρη του 1939, πριν καν τον κηρύξει. Οι σύμμαχοι: του έδιναν ό,τι ήθελε· είχε μία από τις καλύτερες μυστικές υπηρεσίες που υπήρξαν ποτέ· είχε βάλει για τα καλά τη Γερμανία στο δρόμο να πάρει πίσω τις αποικίες της, και, ο ηλίθιος, κήρυξε πόλεμο! Και αυτό που κατάφερε ήταν να οδηγήσει στην κατάρρευση και τον εαυτό του και τη Γερμανία. Η ιδιοφυής σκέψη του, έτεινε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς μια κατεύθυνση, και το έμφυτο αίσθημα της ηθικής του τον έκανε να καταρρέει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Όποιος δε διαθέτει καμία τεχνολογία ηθικής είναι ανίκανος να επιβάλει ηθική στον ευατό του και να πάψει να κάνει αντιεπιβιωτικές ενέργειες οπότε καταρρέει. Και δεν πρόκειται να βγει ζωντανός απ’ αυτό παρά μόνο αν αποκτήσει τη βασική τεχνολογία της Ηθικής και δεν την εφαρμόσει στον εαυτό του και στους άλλους. Μπορεί να τη βρει λίγο δυσάρεστη στην αρχή, αλλά, όταν πεθαίνεις από ελονοσία, συνήθως δεν παραπονιέσαι για τη γεύση του κινίνου: μπορεί να μη σου αρέσει, όμως σίγουρα το πίνεις.

Δικαιοσύνη

Όταν ένα άτομο δεν καταφέρνει να βάλει ηθική στον εαυτό του, η ομάδα αναλαμβάνει δράση εναντίον του και αυτό ονομάζεται δικαιοσύνη.

Έχω ανακαλύψει ότι δεν μπορείς να εμπιστευτείς τον Άνθρωπο στο θέμα της δικαιοσύνης. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς πραγματικά να εμπιστευτείς τον Άνθρωπο στο θέμα της «τιμωρίας». Στην πραγματικότητα, με την τιμωρία δεν επιδιώκει την πειθαρχία επιφέρειαδικία. Δραματοποιεί την ανικανότητά του να βάλει ηθική στον εαυτό του, προσπαθώντας να κάνει άλλους να βάλουν ηθική στον εαυτό τους: Σας προκαλώ να εξετάσετε τι είναι αυτό που περνάει, γελοιωδώς, ως «δικαιοσύνη» στη σύγχρονη κοινωνία μας.

Πολλές κυβερνήσεις είναι τόσο μυγιάγγιχτες όσον αφορά τη θεόπνευστη ορθότητά τους σε δικαστικά θέματα, που, μόλις πας ν’ ανοίξεις το στόμα σου, ξεσπάνε σε ανεξέλεγκτη βία. Σε πολλά μέρη και μόνο το να πέσει κανείς στα χέρια της αστυνομίας είναι ολέθριο, ακόμα κι αν είναι απλώς ο μυνητής, πόσο μάλλον ο μυνηόμενος! Συνεπώς, σε τέτοιες περιοχές η κοινωνική αναταραχή αγγίζει τα όρια της ακρότητας.

Όταν δεν είναι γνωστή η τεχνολογία της Ηθικής, η δικαιοσύνη καταλήγει να είναι το παν. Κι αυτό απλώς εκφυλίζεται σε σαδισμό.. Οι κυβερνήσεις, επειδή δεν καταλαβαίνουν την ηθική, έχουν «επιτροπές ηθικής», αλλά όλες τους χρησιμοποιούν ορολογία της δικαιοσύνης. Παραβαίνουν ακόμα και την ετυμολογία της λέξης ηθική. Συνεχώς ασχολούνται με τη δικαιοσύνη αντί της ηθικής στις ιατρικές επιτροπές ηθικής, στις ωυχολογικές επιτροπές ηθικής, στις κοινοβουλευτικές επιτροπές κ.λπ. Όλες αυτές στηρίζονται στη δικαιοσύνη, επειδή δεν ξέρουν πραγματικά τι είναι ηθική. Το αποκαλούν όλο αυτό ηθική, αλλά ξεκινούν δικαστικές ενέργειες, τιμωρούν τους ανθρώπους και τους δυσκολεύουν περισσότερο να γίνοθν ηθικοί από μόνοι τους.

Αυτό που αναμένεται είναι ορθή δικαιοσύνη και έχει συγκεκριμένη χρήση. Όταν δεν υπάρχει πειθαρχία, ολόκληρη η ομάδα καταρρέει. Έχει παρατηρηθεί επανειλημμένα ότι η αποτυχία μιας ομάδας αρχίζει με την έλλειψη ή την απώλεια πειθαρχίας. Χωρίς πειθαρχία, η ομάδα και τα μέλη της πεθαίνουν. Πρέπει λοιπόν να κατανοείς την ηθική και τη δικαιοσύνη.

Μπορείς να εμπιστευτείς τον άνθρωπο στο θέμα της ηθικής και όταν διδαχτεί να επιβάλλει ηθική στον εαυτό του, η δικαιοσύνη παύει πια να είναι το μόνο σημαντικό θέμα που υπάρχει, όπως όλοι πίστευαν μέχρι πρότινος.

Η Επαναστατική Ανακάλυψη

Η επαναστατική ανακάλυψη στη Σαηεντολογία είναι ότι έχουμε πράγματι τη βασική τεχνολογία της Ηθικής. Για πρώτη φορά ο Άνθρωποςµπορείνα µάθει πώς να γίνεται ηθικός και να αντιστρέψει την πορεία του προς τον κατήφορο.

Πρόκειται για μια εντελώς νέα ανακάλυψη. Ποτέ πριν από τη Σαηεντολογία δεν είχε δει το φως, πουθενά. Αποτελεί καμπή στην ιστορία της φιλοσοφίας. Μπορεί κανείς να µάθει αυτή την τεχνολογία, να µάθει πώς να την εφαρµόζει στη ζωή του και στη συνέχεια µπορεί να βάζει ηθική στον εαυτό του, ν’ αλλάζει καταστάσεις και ν’ αρχίσει µια ανοδική πορεία, οδεύοντας προς την επιβίωση στηριζόμενος στις δικές του δυνάµεις.

Ελπίζω να μάθετε να χρησιμοποιείτε πολύ καλά αυτή την τεχνολογία, για το καλό σας, για το καλό των ανθρώπων γύρω σας και για ένα καλύτερο μέλλον αυτού του πολιτισμού στο σύνολό του.