Το Δικαίωμα του Παιδιού να Προσφέρει

Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να αρνείσαι στο παιδί σου το δικαίωμα να συνεισφέρει.

Ένα ανθρώπινο ον αισθάνεται ικανό και άξιο μόνο εφόσον του επιτρέπεται να προσφέρει το ίδιο ή και περισσότερο απ’ αυτό που του προσφέρουν.

Ένας άνθρωπος μπορεί να προσφέρει με το παραπάνω και να αισθάνεται ασφαλής σ’ ένα περιβάλλον. Αισθάνεται ανασφαλής τη στιγμή που δεν προσφέρει αρκετά, πράγμα που σημαίνει ότι δίνει λιγότερα απ’ όσα παίρνει. Αν δεν το πιστεύεις αυτό, θυμήσου μια φορά που όλοι οι άλλοι έφεραν κάτι στο πάρτι κι εσύ όχι. Πώς αισθάνθηκες;

Ένα ανθρώπινο ον θα επαναστατήσει και θα δυσπιστήσει εναντίον κάθε πηγής που συνεισφέρει σ’ αυτό περισσότερα απ’ όσα αυτό συνεισφέρει σ’ αυτήν. 

Οι γονείς, φυσιολογικά, συνεισφέρουν περισσότερα στο παιδί απ’ όσα το παιδί σ’ αυτούς. Μόλις το παιδί το δει αυτό, γίνεται δυστυχισμένο. Προσπαθεί ν’ ανεβάσει το επίπεδο στο οποίο προσφέρει. Όταν δεν τα καταφέρνει, θυμώνει με την πηγή που του προσφέρει. Αρχίζει να απεχθάνεται τους γονείς του. Αυτοί προσπαθούν να καταστείλουν αυτή την επανάσταση συνεισφέροντας περισσότερα. Το παιδί επαναστατεί περισσότερο. Είναι μια άσχημη ελικοειδής πτώση γιατί η κατάληξη θα είναι να πέσει το παιδί στην απάθεια. 

Πρέπει να αφήσεις το παιδί να σου συνεισφέρει. Δεν μπορείς να το διατάξεις να συνεισφέρει. Δεν μπορείς να το διατάξεις να κουρέψει το γρασίδι και μετά να θεωρήσεις ότι αυτό είναι συνεισφορά. Πρέπει να σκεφτεί ποια θα είναι η συνεισφορά του και μετά να τη δώσει. Αν δεν την έχει διαλέξει το ίδιο, δεν είναι δική του, είναι μονάχα περισσότερος έλεγχος. 

Ένα μωρό συνεισφέρει επιχειρώντας να σε κάνει να χαμογελάσεις. Θα κάνει ολόκληρη παράσταση. Λίγο πιο μεγάλο, θα σου χορέψει, θα σου φέρει ξύλα, θα προσπαθήσει να επαναλάβει τις κινήσεις που κάνεις όταν δουλεύεις για να σε βοηθήσει. Αν δε δεχτείς αυτά τα χαμόγελα, αυτούς τους χορούς, αυτά τα ξύλα, αυτές τις κινήσεις, με το πνεύμα που δίνονται, τότε έχεις αρχίσει να εμποδίζεις την συνεισφορά του παιδιού. Τώρα θ’ αρχίσει να γίνεται ανήσυχο. Θα κάνει απερίσκεπτες και περίεργες επεμβάσεις στα πράγματά σου σε μια προσπάθεια να σου τα κάνει «καλύτερα». Κι εσύ το μαλώνεις. Αυτό του δίνει τη χαριστική βολή.

Εδώ υπεισέρχεται κάτι άλλο. Τα δεδομένα. Πώς είναι δυνατόν ένα παιδί να γνωρίζει τι να συνεισφέρει σ’ εσένα ή στην οικογένειά του ή στο σπίτι αν δεν έχει την παραμικρή ιδέα για τις αρχές με τις οποίες αυτά λειτουργούν;

Η οικογένεια είναι μια ομάδα που έχει τον κοινό στόχο της επιβίωσης και της προόδου της ομάδας. Το παιδί στο οποίο δεν επιτρέπουν να προσφέρει ή που δεν καταφέρνει να καταλάβει τους στόχους και τις αρχές λειτουργίας της οικογενειακής ζωής, απομακρύνεται από την οικογένεια. Του δείχνουν ότι δεν ανήκει στην οικογένεια, αφού δεν μπορεί να συνεισφέρει. Έτσι, γίνεται αντι-οικογενειακό, που είναι το πρώτο βήμα στο δρόμο για να γίνει αντικοινωνικό.. Χύνει το γάλα του, ενοχλεί τους καλεσμένους σου και φωνάζει έξω από το παράθυρο «παίζοντας». Μπορεί ακόμη και ν’ αρρωστήσει απλώς και μόνο για να σε βάλει σε δουλειά. Το κάνουν να νιώθει ένα μηδενικό, όταν του δείχνουν ότι δεν είναι αρκετά δυνατό ώστε να συνεισφέρει. 

Δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο παρά να δεχτείς τα χαμόγελα, τους χορούς, τα ξυλαράκια του μικρού παιδιού. Μόλις, όμως, το παιδί είναι σε θέση να καταλάβει, θα πρέπει να του εξηγήσεις τα πάντα γύρω από τη λειτουργία της οικογένειας. 

Ποια είναι η πηγή του χαρτζιλικιού του; Πώς και υπάρχει φαγητό; Ρούχα; Καθαρό σπίτι; Το αυτοκίνητο:

Ο μπαμπάς δουλεύει. Δαπανά χρόνο και σκέψη και μυϊκή δύναμη και, για όλα αυτά, παίρνει χρήματα. Τα χρήματα, όταν τα δίνεις σε ένα κατάστημα, αγοράζουν τροφή. Ένα αυτοκίνητο πρέπει να το φροντίζεις γιατί δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα. Όταν το σπίτι είναι ήρεμο και περιποιούμαστε τον μπαμπά, ο μπαμπάς δουλεύει καλύτερα, κι αυτό μας επιτρέπει να έχουμε φαγητό και ρούχα και αυτοκίνητα.

Η εκπαίδευση είναι απαραίτητη επειδή κάποιος βγάζει περισσότερα χρήματα όταν είναι μορφωμένος. 

Το παιχνίδι είναι απαραίτητο προκειμένου να προσφέρει ένα λόγο για τη σκληρή δουλειά. 

Δώσε του τη συνολική εικόνα. Αν έχει αρχίσει να επαναστατεί, μπορεί να συνεχίσει να επαναστατεί. Τελικά , όμως, θα συνέλθει.. 

Πρώτα απ’ όλα, ένα παιδί χρειάζεται ασφάλεια. Μέρος αυτής της ασφάλειας είναι η κατανόηση. Ένα άλλο μέρος είναι ένας κώδικας συμπεριφοράς που παραμένει σταθερός. Ό,τι είναι παράνομο σήμερα δεν μπορείς να το αγνοήσεις αύριο.

Μπορείς πραγματικά να ασκήσεις σωματικό έλεγχο σ’ ένα παιδί για να υπερασπιστείς τα δικαιώματά σου, με την προϋπόθεση ότι αυτά που κατέχει είναι δικά του και μπορεί να σου προσφέρει και να δουλέψει για σένα. 

Οι ενήλικοι έχουν δικαιώματα. Το παιδί πρέπει να το γνωρίζει αυτό. Ένα παιδί έχει ως στόχο του να μεγαλώσει. Αν ένας ενήλικος δεν έχει περισσότερα δικαιώματα, τότε για ποιο λόγο να μεγαλώσει; Και, όπως και να ’χει, ποιος, στην οργή, θα ήταν ενήλικος στις μέρες μας; 

Το παιδί έχει ένα καθήκον απέναντί σου. Πρέπει να είναι ικανό να σε φροντίζει· όχι να κάνει πως σε φροντίζει, αλλά στα σοβαρά. Και πρέπει να έχεις υπομονή για να επιτρέψεις στον εαυτό σου να σε φροντίζει τσαπατσούλικα ωσότου μάθει να το κάνει καλά, από καθαρή εμπειρία και μόνο, κι όχι με τις οδηγίες σου. Να φροντίζεις το παιδί; Ανοησίες! Αυτό πιθανώς έχει καλύτερη κατανόηση των άμεσων καταστάσεων από σένα, κακόμοιρε ενήλικε. Ένα παιδί θα είναι επιρρεπές σε ατυχήματα μόνο όταν έχει καταλήξει σχεδόν ψυχωτικό από τις παρεκκλίσεις.  

Είσαι υγιής και απολαμβάνεις τη ζωή όταν δεν είσαι κτήμα κανενός. Δε θα μπορούσες να απολαύσεις τη ζωή αν σε χειραγωγούσαν και ήσουν κτήμα. Θα επαναστατούσες. Και αν η επανάστασή σου καταστελλόταν, θα γινόσουν υπονομευτής. Εκεί οδηγείς το παιδί σου όταν το έχεις κτήμα σου, το κουμαντάρεις και το ελέγχεις. 

Ενδεχομένως, το παιδί είναι πιο υγιές πνευματικά από σένα, γονέα, και βλέπει τον κόσμο πολύ πιο φωτεινό. Η αίσθηση του παιδιού για τις αξίες και την πραγματικότητα είναι πιο οξεία. Μην την αμβλύνεις. Και το παιδί σου θα γίνει ένα ευγενικό, επιτυχημένο ανθρώπινο ον με ανάστημα. Αν του συμπεριφέρεσαι σαν να είναι κτήμα σου, αν το ελέγχεις, το κουμαντάρεις και το απορρίπτεις, θα λάβεις τη μεταχείριση που σου αξίζει –ανατρεπτική επανάσταση.